Ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα προστατεύει τον οργανισμό από ασθένειες και λοιμώξεις. Εάν το ανοσοποιητικό σύστημα δυσλειτουργεί, τότε σαν απόκριση σε έναν άγνωστο έναυσμα μπορεί να αρχίσει να παράγει αντισώματα που αντί να καταπολεμούν τις λοιμώξεις, επιτίθενται στους ιστούς του ίδιου του σώματος. Αυτές οι κρίσεις, που ονομάζονται αυτοάνοσες ασθένειες, μπορούν να επηρεάσουν οποιοδήποτε μέρος του σώματος, εξασθενώντας τη σωματική λειτουργία ή ακόμη να γίνουν απειλητικές για τη ζωή.

Μελέτες δείχνουν ότι αυτές οι ασθένειες πιθανότατα οφείλονται σε αλληλεπιδράσεις μεταξύ γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Τα χαρακτηριστικά του φύλου, της φυλής και της εθνικότητας συνδέονται με την πιθανότητα εμφάνισης αυτοάνοσης νόσου. Πολλά αυτοάνοσα νοσήματα είναι πιο συχνά στις γυναίκες παρά στους άνδρες.

 

Οι επιστήμονες γνωρίζουν σήμερα για περισσότερα από 80 αυτοάνοσα νοσήματα. Μερικά από τα πιο γνωστά, ενδεικτικά είναι:

 

Ρευματοειδής αρθρίτιδα. Τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος επιτίθενται στις αρθρώσεις, προκαλώντας φλεγμονή, πρήξιμο και πόνο. Εάν δεν αντιμετωπιστεί, η ρευματοειδής αρθρίτιδα προκαλεί σταδιακά μόνιμη βλάβη στις αρθρώσεις.

 

Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (λύκος). Οι αρθρώσεις, οι πνεύμονες, τα αιμοσφαίρια, τα νεύρα και τα νεφρά προσβάλλονται συνήθως στα άτομα που έχουν λύκο.

 

Σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ). Το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα νευρικά κύτταρα, προκαλώντας συμπτώματα που μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο, τύφλωση, αδυναμία, μυϊκούς σπασμούς.

 

Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1. Τα αντισώματα του ανοσοποιητικού συστήματος επιτίθενται και καταστρέφουν τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας, με αποτέλεσμα τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 να χρειάζονται ενέσεις ινσουλίνης.

 

Ψωρίαση. Τα κύτταρα αίματος του ανοσοποιητικού συστήματος που ονομάζονται Τ-κύτταρα συγκεντρώνονται στο δέρμα. Η δραστηριότητα του ανοσοποιητικού συστήματος διεγείρει τα κύτταρα του δέρματος να αναπαράγονται γρήγορα, δημιουργώντας φολιδωτές πλάκες στο δέρμα.

 

Θυρεοειδίτιδα Hashimoto. Τα αντισώματα που παράγονται από το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθενται στον θυρεοειδή αδένα, καταστρέφοντας αργά τα κύτταρα που παράγουν θυρεοειδική ορμόνη αναπτύσσοντας χαμηλά επίπεδα θυρεοειδικής ορμόνης (υποθυρεοειδισμός), συνήθως μετά από μήνες έως χρόνια. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν κόπωση, δυσκοιλιότητα, αύξηση βάρους, κατάθλιψη, ξηροδερμία και ευαισθησία στο κρύο.

 

Εκτός από τα πολύ γνωστά αυτοάνοσα νοσήματα, υπάρχουν και πάρα πολλά άλλα τα οποία είναι σπάνια. Με σπάνια αυτοάνοσα νοσήματα, οι ασθενείς μπορεί να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου. Μπορεί να περάσουν σε ύφεση, όπου έχετε ελάχιστα ή καθόλου συμπτώματα, ή μπορεί να ξεσπάσουν, επιδεινώνοντας την ασθένεια.

 

Οι περισσότερες από τις αυτοάνοσες ασθένειες δεν έχουν θεραπεία. Μπορούν όμως να αντιμετωπιστούν τα συμπτώματα τους έτσι ώστε οι ασθενείς να μπορούν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή.

 

Αρκετοί, δοκιμάζουν εναλλακτικές θεραπείες για την ολιστική αντιμετώπιση της νόσου που τους ταλαιπωρεί. Αυτό σημαίνει, να φτάσουμε στη ρίζα αυτού που προκαλεί τη φλεγμονή, να θεραπεύσουμε τη βλάβη που προκαλείται από τη φλεγμονή και να αφαιρέσουμε τις αιτίες ή τις ανισορροπίες που οδήγησαν στη φλεγμονή. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτό μπορεί να θεραπεύσει τα αυτοάνοσα νοσήματα. Σε άλλες περιπτώσεις, η ολιστική θεραπεία μπορεί να μειώσει σημαντικά τα συμπτώματα.

 

Περισσότερα για εναλλακτικές θεραπείες, δείτε εδώ: www.olistiki.gr