2316 016 726  Ωράριο Λειτουργίας: Δευτέρα-Τετάρτη 10:00-18:00 & Πέμπτη 10:00-14:00            ΕΙΣΟΔΟΣ  |   ΕΓΓΡΑΦΗ   
» Αρχική » Άρθρα » Εναλλακτικές θεραπείες

Βεντούζες: Από την αρχαιότητα μέχρι το 1950
 Από την αρχαιότητα έως και το 1950

Οι πρώτες αναφορές βεντούζας στην Ελλάδα ανάγονται στον Ιπποκράτη, ο οποίος στον κλινικό του κατάλογο τις ανέφερε ως σικύες (σικύα) τις συνιστά για την αντιμετώπιση κυρίως της στηθάγχης απο κρύωμα. Ο Ιπποκράτης συστήνει βεντούζες μικρές σε διάμετρο και κωνικές σε σχήμα

Στην αρχαία Ελλάδα οι σικύες απεικονίζονται σε παραστάσεις του Ασκληπιού και είναι συνήθως χάλκινες -ή τουλάχιστον αυτές επιβίωσαν μέσα από το πέρασμα των αιώνων καθώς ή άλλες ήταν εύθραυστες.

Βεντούζες έχουν βρεθεί σε τάφους της ρωμαϊκής περιόδου μέσα σε θήκες με ιατρικά εργαλεία. Ακόμη έχει βρεθεί και «σπαθομήλη» για το χάραγμα του δέρματος και την εφαρμογή της λεγόμενης «κοφτής» βεντούζας. Υπάρχουν επίσης απεικονίσεις από βεντούζες σε αρχαία νομίσματα από την Αμοργό. Ο Νίκανδρος, στα «Θηριακά», αναφέρει ότι η βεντούζα πρέπει να τοποθετηθεί πάνω σε δάγκωμα φιδιού, για να τραβήξει το δηλητήριο και προτείνει τη χρήση χάλκινης βεντούζας, πράγμα που σημαίνει ότι χρησιμοποιούνταν και βεντούζες από άλλα υλικά. Ο Αρεταίος επίσης αναφέρει πολλές φορές τις βεντούζες και συγκεκριμένα για τη θεραπεία της μελαγχολίας και του πονοκεφάλου.

Εκτός από μεταλλικές, πήλινες και γυάλινες βεντούζες υπήρχαν και οι πρωτόγονες από κέρατα ζώων, οι οποίες,όπως αναφέρει ο Γαληνός, είχαν μια τρύπα στο λεπτό πάνω άκρο τους, ώστε οι γιατροί ή όσοι φρόντιζαν τον άρρωστο να ρουφούν τον αέρα με το στόμα τους.

Μετά το 1950 οι βεντούζες αντιμετώπισαν την πολεμική της δυτικής ιατρικής αλλα επιβίωσαν.

Τώρα τελευταία ξανάρχονται στην επιφάνεια μαζί με πολλές άλλες μεθόδους εναλλακτικής ιατρικής -ειδικά για γρίπη και κρυολογήματα.

Στην Ελλάδα υπήρξαν κλασσικός τρόπος αντιμετώπισης του κρυολογήματος και συνήθως «τις βεντουζες τις έκοβε η γιαγιά». Επίσης τις χρησιμοποιούσαν για δάγκωμα φιδιού, για να «τραβήξουν» έξω το δηλητήριο.

Οι γιαγιάδες μας στην ύπαιθρο κυρίως, χρησιμοποιούσαν μικρά γυάλινα κυπελλάκια ή ποτήρια που τα ζέσταιναν ανάβοντας με οινόπνευμα ένα κομμάτι βαμβάκι στην άκρη από το πηρούνι. Καθώς άναβε το βαμβάκι, το έβαζαν για λίγα δευτερόλεπτα; μέσα στο ποτήρι για να αραιώσει τον αέρα (απόλυτο κενό αέρος δεν μπορούσε να δημιουργήσει) και μετά πολύ γρήγορα ακουμπούσαν το ποτήρι στην πλάτη του αρρώστου. Μόλις φούσκωνε λιγάκι το δέρμα, τις αποσπούσαν απότομα. Μετά έτριβαν την πλάτη με οινόπνευμα ή με αλοιφή. Πολλές φορές προτού βάλουν τη βεντούζα άλοιφαν την πλάτη με λάδι.
Σεμινάρια – Εκπαίδευση































































 
Άρθρα








« Επιστροφή